เอ็นดู
คือมีความเมตตา ปรารถนาจะให้เขาเป็นสุข มีความกรุณา สงสารคิดจะช่วยให้เขาพ้นทุกข์
เป็นเรื่องดีที่ทำให้โลกน่าอยู่อย่างเป็นปกติสุขพอสมควร
แต่จะต้องมีความพอดี
ไม่ให้เกินดี ต้องควบคุมให้อยู่ในสายกลาง
เพราะถ้าเอ็นดูเขาจนเกินไป
ก็จะเป็นศัตรูต่อทรัพย์สมบัติและความดีของตัวเรา
หากต้องการจะช่วยทางด้านทรัพย์สินเงินทองก็ช่วยแต่พอประมาณ
ไม่ช่วยจนทำให้เขาขาดการช่วยตัวเอง หรือเราหมดทรัพย์ที่จะช่วยเขา
ซึ่งเป็นอันตรายทั้งสองฝ่าย
ทั้งยังต้องขึ้นอยู่กับกาละ
คือเวลาที่สมควรด้วย อีกทั้งความลำเอียงเพราะรักใคร่กันหรือเพราะหลง นอกจากจะทำลายทรัพย์สมบัติแล้ว
คุณธรรมคือความยุติธรรมของตนและสังคมก็พลอยถูกทำลายไปด้วย
จึงต้องควบคุมไม่ให้มีความเอ็นดูหรือเมตตากรุณาเกินขนาด
จะช่วยใครก็ต้องพิจารณาเสียก่อนว่าจำเป็นจะต้องช่วยเหลือหรือไม่ ถ้าจำเป็นก็ช่วย
หากช่วยโดยไม่จำเป็น
ก็จะเสียคนทั้งสองฝ่าย คือผู้น้อยก็เลี้ยงไม่รู้จักโต
ผู้ใหญ่ก็ขาดเหตุผลในการกระทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น